Pomiary okablowania – opis.
Wire Map (mapa połączeń) – określa w jakiej sekwencji w złączu lub gnieździe ułożone są poszczególne pary przewodników. Parametr ten służy do wykrycia ewentualnych błędów instalacyjnych. Wyniki testowania tego parametru muszą być poprawne aby było możliwe przeprowadzenie dalszych testów. Mapa połączeń może wykazać:
• ciągłość łącza
• zwarcia między dwoma lub większą liczbą przewodów w skrętce
• skrzyżowanie pary
• odwrócone pary
• rozplecione pary i inne błędy w przewodach
Lenght (długość) – określana jest przez czas jaki potrzebuje impuls aby przejść z jednego końca na drugi. Aby móc otrzymać prawidłowe wyniki pomiaru, należy znać szybkość propagacji impulsu w danym ośrodku (konkretnym przewodzie). Miernik dysponuje fabrycznie zaprogramowanymi wartościami prędkości propagacji w postaci parametrów NVP (współczynników nominalnej prędkości propagacji podanych w procentach prędkości światła).
Propagation delay (czas opóźnienia propagacji) – czas jaki potrzebuje impuls na przejście od jednego do drugiego końca każdej pary. Opóźnienie jest proporcjonalne do współczynnika NVP (nominalnej prędkości propagacji). Przyjmuje się, że opóźnienie w kablu UTP wynosi około 5,7 ns/m. Parametr ten ogranicza maksymalną długość połączeń w sieci LAN. Opóźnienie może mieć różne wartości dla każdej z par w kablu.
Delay Skew (rozrzut opóźnienia) – jest różnicą pomiędzy najmniejszym i największym opóźnieniem. Jest wyliczany na podstawie zmierzonych opóźnień dla każdej z par. Rozrzut opóźnienia wynika z różnic w długościach poszczególnych par. Parametr ten jest krytyczny dla systemów wykorzystujących wszystkie pary do jednoczesnej transmisji. Z sytuacją taką będziemy mieli do czynienia w przypadku realizacji połączeń Gigabit Ethernetu w okablowaniu kategorii 5. Sygnał podzielony na cztery strumienie zajmujące pasmo do 125 MHz (każdy) jest transmitowany jednocześnie w czterech parach kabla. Duże różnice opóźnienia pomiędzy parami mogą uniemożliwić poprawny odbiór i rekonstrukcję sygnału w odbiorniku.
Resistance (rezystancja) – służy do sprawdzenia czy tzw. rezystancja pętli (sumy rezystancji obu żył) poszczególnych par mieszczą się w przedziałach wyznaczonych wartościami granicznymi. Dzięki temu można określić minimalną wartość prądu stałego, który może się pojawić w przewodach kabli stosowanych w okablowaniu strukturalnym.
Attenuation/Insertion loss (tłumienie) – określa straty sygnału w torze transmisyjnym. Jest to jeden z najważniejszych parametrów kabla, który ma ogromny wpływ na możliwą maksymalną prędkość przesyłania w nim danych oraz na maksymalny zasięg transmisji. Im mniejsza wartość tym lepiej. Wartość tłumienia podajemy w dB. W normach dotyczących okablowania strukturalnego wartości dopuszczalne definiuje się dla największej długości toru. W przypadku specyfikacji dla kanału odpowiada to 100 m. Wartość tłumienia rośnie wraz z: wilgotnością kabla, jego wiekiem, ze wzrostem częstotliwości pracy, dlatego pomiary tłumienia należy wykonywać w pełnym zakresie częstotliwości.
Impedance (impedancja) – jest ściśle związana z geometrią kabla (grubość drutów, odległość pomiędzy nimi) i właściwościami dielektryka stanowiącego izolację w przewodach. Zmiana geometrii pary przewodów w funkcji długości kabla jest przyczyną powstawania zmian impedancji (niejednorodność toru). Dla sygnałów przenoszonych przez tor takie lokalne zmiany impedancji są miejscem, w którym odbita część sygnału wraca do źródła. Niedopasowanie impedancyjne do źródła sygnału powoduje odbicia już na wejściu do kabla. Niedopuszczalne jest stosowanie kabli o różnych impedancjach charakterystycznych w jednym systemie okablowania. W tym miejscu również pojawia się uzasadnienie, że skrętka stosowana w sieciach LAN nie powinna być lutowana, ponieważ lut wprowadza niejednorodność, która wywołuje zmiany impedancji falowodowej .Aby zapewnić niezakłócony przepływ danych impedancje charakterystyczne dla wysokich częstotliwości współpracujących ze sobą systemów muszą być do siebie dopasowane.
Return Loss (tłumienność odbicia) – to stosunek sygnału przesyłanego do odbitego od końca linii. Duża wartość tego parametru jest często powodowana niedopasowaniem impedancji oraz spadkiem poziomu sygnału na końcu odbiornika. Parametr ten mówi ile razy sygnał na wejściu jest większy od sygnału odbitego od wejścia i niejednorodności toru. RL jest mierzony w dziedzinie częstotliwości i podaje się go w dB. Mała wartość RL oznacza, że duża część sygnału wraca do źródła. Idealne dopasowanie oznaczałoby wartość RL dążącą do nieskończoności. W praktyce RL nie przekracza 50 dB, a wartości powyżej 20 dB oznaczają pomijalnie małe straty odbiciowe. RL=0 dB oznacza, że mamy do czynienia ze zwarciem lub rozwarciem toru.
NEXT (przesłuch zbliżny) – powstaje w sytuacji gdy we wspólnej wiązce nieekranowanych przewodów UTP znajdą się skręcone pary wyko¬rzystywane w danym momencie do transmisji w przeciwnych kierunkach. Parametr NEXT określa wartość sprzężenia między przyległymi parami żył. Takie oddziaływanie zawsze występuje w trakcie transmisji dupleksowej, gdy pokrywają się pasma nadawanych i odbieranych sygnałów. W wyniku sprzężenia elektromagnetycznego między parami tych przewodów część energii sygnału generowanego po stronie lokalnej jednej pary transmisyjnej przenika do innej i w stłumionej postaci oraz z niejednorodnym opóźnie¬niem powraca torem odbiorczym do urządzenia po tej samej stronie linii ko¬munikacyjnej. Poziom przesłuchu zbliżnego zależy w dużej mierze od ułożenia par, długości linii, częstotliwości pracy i szerokości przenoszonego pasma, przyjmując najczęściej postać kolorowego szumu gaussowskiego. W sieciach strukturalnych LAN parametr NEXT jest najważniejszym parametrem. Zależny jest od rodzaju kabla tłumienności toru. Jego wynik jest podawany w dB.
PS NEXT (suma przesłuchów zbliżnych) – jest określana w przypadku systemów wykorzystujących więcej niż dwie pary kabli, gdzie w czasie transmisji występuje zjawisko sumowania się zakłóceń od wielu par. Zakłada się, że zakłócenia od sąsiednich par nie są ze sobą skorelowane. Przesłuch zbliżny mierzony metodą PowerSum ma znacznie większą wartość niż przesłuch mierzony metodą tradycyjną (NEXT) i lepiej oddaje charakter rzeczywistych przesłuchów występujących w torze transmisyjnym. Typowe wartości są o 3 dB gorsze niż najsłabsze wyniki pomiaru samego parametru NEXT.
FEXT (przesłuch zdalny) – pojawia się kie¬dy dwa sygnały lub więcej (o pokrywającym się widmie) przesyła się w tym samym kierunku, lecz za pomocą różnych par przewodów miedzianych. Na skutek zjawiska indukcji elektromagnetycznej do odbiornika odległego od źródła sygnałów (po drugiej stronie toru transmisyjnego) mogą docierać w tych przypadkach, oprócz sygnału podstawowego, sygnały mające swe źródło w liniach sąsiednich. Podobnie jak NEXT tak i FEXT zależny jest od rodzaju kabla i jego tłumienności. Poprawienie parametrów kabla ze względu na przesłuch zbliżny nie po¬woduje automatycznie zmniejszenia przesłuchu zdalnego i odwrotnie. Pomiar FEXT jest wykonywany w sieciach Gigabit Ethernet, gdzie do transmisji wykorzystywane są wszystkie 4 pary skrętki, jednocześnie nadając i odbierając sygnał na każdej parze dzięki czemu możliwy jest full-duplex w obrębie jednej pary.
ACR (stosunek tłumienności do NEXT) – określa błąd transmisji (liczbę bitów, które mogą być stracone po stronie odbiorczej, z możliwością odtworzenia wartości poprawnej). Wskazuje jak amplituda sygnału odbieranego z odległego końca toru będzie zakłócana przez przesłuchy zbliżne. Duża wartość ACR oznacza że odebrany sygnał jest znacznie większy od zakłóceń. Dlatego wyliczona wartość ACR powinna być możliwie największa. Wartość ACR dla dowolnego łącza, zgodnie z organizacją TIA powinno wynosić 3,5db (ISO wymaga min. 4db), w praktyce najlepiej 10dB. ACR nie jest parametrem mierzonym, a wyliczanym jako różnica między NEXT, a tłumieniem (ACR = przesłuch [db] – tłumienność [db])